Lekcja 34

Temat: Wykresy funkcji w arkuszu kalkulacyjnym.

Sporządzimy wykres prostej funkcji liniowej y=2x+1. Najpierw musimy podać dane do wykresu – wyliczymy je z podanego wzoru. W jednej kolumnie umieścimy wartości X, a w drugiej wyznaczymy wartości Y.
 

W pierwszym wierszu podaliśmy nazwy kolumn: X, Y. W wierszach w kolumnie A wpisujemy dane, które będą wyświetlane na osi X, a w kolumnie B wpisujemy formułę, która wyliczy nam wartości dla naszej funkcji (oś Y).
 

 

Teraz przechodzimy do tworzenia wykresu. Przechodzimy na kartę Wstawianie. Wybieramy sekcję wykresy. Klikamy formant Liniowy. Z listy opcji wybieramy dowolny rodzaj wykresu liniowego.
 

Lekcja 33

Temat: Graficzna prezentacja danych. 

Zgromadzony materiał statystyczny podlega opracowaniu, aby mogły zostać zaprezentowane wyniki przeprowadzonych badań statystycznych.

Podstawową zasadą w prezentacji danych statystycznych jest wybór takiej metody prezentacji, która zapewni osiągnięcie wszystkich celów badania, jak również czytelność

i przejrzystość, które pozwolą na dobrą analizę prezentowanego materiału statystycznego

i możliwość jego popularyzacji.

W prezentacji danych stosuje się trzy podstawowe metody prezentacji danych statystycznych, oraz odpowiadające im formy:

1. forma tabelaryczna - przedstawienie danych w tablicach lub tabelach statystycznych,

2. forma graficzna – przedstawienie graficzne danych w postaci wykresów statystycznych,

3. forma opisowa – włączenie danych do tekstu.

Lekcja 32

Temat: Obliczanie daty i czasu.

W codziennej pracy z arkuszem Excela często musimy operować datami bądź czasem. Dla przykładu tworzone są arkusze sprzedaży produktów, analizy wyników czy harmonogramy. Początkowa praca z datami może wydawać się trudna i skomplikowana, ale po poznaniu zasad rządzących tym typem danych okazuje się, że nie taki diabeł straszny. Tak więc by posiąść tą wiedzę zapraszam do lektury wpisu.  
Zanim przejdziemy dalej kilka słów wstępu i uwag ogólnych. Ustalmy, że w przykładach będziemy operować na dacie w formacie: rok-miesiąc-dzień. Oznacza to, że przykładowa data 12 luty 1980r przyjmie postać: 1980-02-12 (jak zmienić format daty pokażę w dalszej części wpisu).
Aby móc operować na datach w pierwszej kolejności musimy zrozumieć jak Excel intrepretuje datę. Dla programu data jest po prostu liczbą. Liczba ta bądź tzw. numer seryjny odpowiada liczbie dni jaka upłynęła od daty początkowej, którą ustalono na dzień 0 stycznia 1900 roku. Niektórym po przeczytaniu ostatniego zdania od razu zapali się „czerwona lampka” - przecież taka data jak 0 stycznia 1900 rok nie istnieje. Oczywiście jest to prawda, ale trzeba było przy operowaniu datami (a raczej jak już wiesz kolejnymi numerami sekwencyjnymi) wykorzystać liczbę 0. Tak więc fikcyjna data 1900-01-00 odpowiada liczbie 0, a każda kolejna data jest związana ze zwiększaniem numeru sekwencyjnego o 1. Dla przykładu numer seryjny równy 1 to dzień 1 stycznia 1900 roku, numer seryjny równy 2 to dzień 2 stycznia 1900 roku itd.
Aby sprawdzić w działaniu efekt wykorzystania kolejnych numerów sekwencyjnych w dowolnej komórce arkusza wpisujemy liczbę i zmieniamy format wyświetlania. Proces ten możemy wykonać dwojako:
wybieramy format z rozwijanej listy w naszym przypadku Data krótka bądź Data długa,

po kliknięciu na komórkę PPM z menu kontekstowego wybieramy Formatuj komórki a następnie na karcie Liczby w sekcji Kategoria interesujący nas format daty.

Lekcja 31

Temat: Obliczenia związane z datą.

Lekcja 30

Temat: Funkcja warunkowa.

Testowanie, czy określone warunki są spełnione, i logiczne porównywanie wyrażeń to operacje typowe dla wielu zadań. Do tworzenia formuł warunkowych służą funkcje ORAZ, LUB, NIE i JEŻELI.

Na przykład w przypadku funkcji JEŻELI są stosowane następujące argumenty:

Formuła z użyciem funkcji JEŻELI

  test_logiczny: warunek, który ma zostać sprawdzony.

  wartość_jeżeli_prawda: wartość, jaka ma zostać zwrócona, jeśli warunek okaże się prawdziwy.

  wartość_jeżeli_fałsz: wartość, jaka ma zostać zwrócona, jeśli warunek okaże się fałszywy.

Aby uzyskać więcej informacji na temat sposobów tworzenia formuł, zobacz Tworzenie lub usuwanie formuły.

Do wykonania tego zadania należy użyć funkcji ORAZ, LUB i NIE, a także operatorów, tak jak to pokazano w poniższym przykładzie.

Przykład

Przykład będzie bardziej zrozumiały po skopiowaniu go do pustego arkusza.

Jak skopiować przykład?

1. Zaznacz przykład w tym artykule.
   WAŻNE : Nie zaznaczaj nagłówków wierszy ani kolumn.
   
   Zaznaczanie przykładu w Pomocy
2. Naciśnij klawisze CTRL+C.
3. W programie Excel utwórz pusty skoroszyt lub arkusz.
4. W arkuszu zaznacz komórkę A1 i naciśnij klawisze CTRL+V.

WAŻNE : Aby przykład działał poprawnie, musi zostać wklejony do komórki A1 w arkuszu.

1. Aby przełączać się między wyświetlaniem wyników i wyświetlaniem formuł zwracających te wyniki, naciśnij klawisz CTRL+` (akcent słaby) albo na karcie Formuły w grupie Inspekcja formuł kliknij przycisk Pokaż formuły.

   1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16

   A B Dane 15 9 8 Zębatki Wihajstry Formuła Opis (wynik) =JEŻELI(A2=15;"OK";"Nie OK") Jeśli wartość w komórce A2 jest równa 15, zwracany jest tekst „OK”. W przeciwnym razie zwracany jest tekst „Nie OK”. (OK) =JEŻELI(A2<>15;"OK";"Nie OK") Jeśli wartość w komórce A2 jest różna niż 15, zwracany jest tekst „OK”. W przeciwnym razie zwracany jest tekst „Nie OK”. (Nie OK) =JEŻELI(NIE(A2<=15);"OK";"Nie OK") Jeśli wartość w komórce A2 nie jest mniejsza niż ani równa 15, zwracany jest tekst „OK”. W przeciwnym razie zwracany jest tekst „Nie OK”. (Nie OK) =JEŻELI(A5<>"ZĘBATKI";"OK";"Nie OK") Jeśli wartość w komórce A5 jest różna niż tekst „ZĘBATKI”, zwracany jest tekst „OK”. W przeciwnym razie zwracany jest tekst „Nie OK”. (Nie OK) =JEŻELI(ORAZ(A2>A3;A2<A4);"OK";"Nie OK") Jeśli wartość w komórce A2 jest większa niż wartość w komórce A3 i mniejsza niż wartość w komórce A4, zwracany jest tekst „OK”. W przeciwnym razie zwracany jest tekst „Nie OK”. (Nie OK) =JEŻELI(ORAZ(A2<>A3;A2<>A4);"OK";"Nie OK") Jeśli wartość w komórce A2 jest różna niż wartość w komórce A3 i różna niż wartość w komórce A4, zwracany jest tekst „OK”. W przeciwnym razie zwracany jest tekst „Nie OK”. (OK) =JEŻELI(LUB(A2>A3;A2<A4);"OK";"Nie OK") Jeśli wartość w komórce A2 jest większa niż wartość w komórce A3 lub mniejsza niż wartość w komórce A4, zwracany jest tekst „OK”. W przeciwnym razie zwracany jest tekst „Nie OK”. (OK) =JEŻELI(LUB(A5<>"Zębatki"; A6<>"Wihajstry"); "OK"; "Nie OK") Jeśli wartość w komórce A5 jest różna niż tekst „Zębatki” lub wartość w komórce A6 jest różna niż tekst „Wihajstry”, zwracany jest tekst „OK”. W przeciwnym razie zwracany jest tekst „Nie OK”. (Nie OK) =JEŻELI(LUB(A2<>A3lA2<>A4);"OK";"Nie OK") Jeśli wartość w komórce A2 jest różna niż wartość w komórce A3 lub różna niż wartość w komórce A4, zwracany jest tekst „OK”. W przeciwnym razie zwracany jest tekst „Nie OK”. (OK)

Lekcja 29

Temat: Obliczenia w tabelach arkusza.

Tabela danych jest zakresem komórek, w którym można zmieniać wartości w niektórych komórkach, aby otrzymywać różne rozwiązania problemu. Dobrym przykładem jest używanie funkcji PMT z wykorzystaniem różnych kwot pożyczek i stóp oprocentowania w celu określenia, jak dużą pożyczkę na dom lub samochód można zaciągnąć. Eksperymentowanie z wartościami zmiennymi w celu uzyskania rozmaitych wyników należy do dziedziny zwanej analizą danych.Podstawy tabel danych:

W zależności od liczby zmiennych i formuł, które mają zostać przetestowane, można utworzyć tabelę danych z jedną zmienną lub dwiema zmiennymi.

Lekcja 28

Temat: konserwacja sprzętu komputerowego. 

Lekcja 27

Temat: Arkusz kalkulacyjny.
Arkusz kalkulacyjny to program komputerowy przedstawiający dane, głównie liczbowe, w postaci zestawu dużych tabel dwuwymiarowych, pozwalający na automatyczną obróbkę tych danych oraz na prezentację ich w różny sposób.Najważniejszym narzędziem arkusza kalkulacyjnego są funkcje (matematyczne, statystyczne, daty i czasu, finansowe, bazodanowe, logiczne), za pomocą których wprowadzone do arkusza dane są automatycznie przetwarzane. Możliwe jest także tworzenie różnego rodzaju symulacji.

Lekcja 26

Temat: Instalacja oprogramowania.
Instalacja programu (oprogramowania) lub krótko instalacja – proces polegający na skopiowaniu plików aplikacji na dysk komputera użytkownika z jednoczesnym dostosowaniem parametrów instalowanego programu do potrzeb i warunków sprzętowych oraz środowiska systemu operacyjnego, a także zwykle odpowiednią modyfikację parametrów tego środowiska.

Lekcja 25

Temat: Lekcja organizacyjna i zasady PSO.

• Informatyka
  domena – element adresu internetowego w systemie nazw domenowych (DNS)
  domena – usługa sieciowa dla systemów Windows umożliwiająca scentralizowane zarządzanie kontami, uprawnieniami i zasobami
  Domain Name System (DNS, pol. „system nazw domenowych”) – system serwerów, protokół komunikacyjny oraz usługa obsługująca rozproszoną bazę danych adresów sieciowych. Pozwala na zamianę adresów znanych użytkownikom Internetu na adresy zrozumiałe dla urządzeń tworzących sieć komputerową. Dzięki DNS nazwa mnemoniczna, np. pl.wikipedia.org jest tłumaczona na odpowiadający jej adres IP, czyli 91.198.174.192.
  
  
  DNS to złożony system komputerowy oraz prawny. Zapewnia z jednej strony rejestrację nazw domen internetowych i ich powiązanie z numerami IP. Z drugiej strony realizuje bieżącą obsługę komputerów odnajdujących adresy IP odpowiadające poszczególnym nazwom. Jest nieodzowny do działania prawie wszystkich usług sieci Internet
  Adres IP jest unikatowym numerem, liczbą, nadawaną urządzeniom będącym w sieci komputerowej. Składa się z 32 bitów, a zapisuje się go jako cztery oktety w postaci dziesiętnej, każdy z nich oddzielony kropkami, np. 173.194.69.94. Taki adres złożony jest z dwóch części – sieciowej i hosta. Część sieciową znajdziemy z lewej strony adresu, pozostała część tworzy hosta (adres komputera). Te dwa adresy rozróżniane są przez maskę podsieci (np. 255.255.255.0), która również jest 32-bitowa. Dzieli ona pulę adresów IP na podsieci, czyli innymi słowy – dzieli adres IP na dwie części – hosta i sieciową.
  Adres MAC (ang. MAC address) jest 48-bitowy i zapisywany jest heksadecymalnie (szesnastkowo). Pierwsze 24 bity oznaczają producenta karty sieciowej, pozostałe 24 bity są unikatowym identyfikatorem danego egzemplarza karty. Na przykład adres 00:0A:E6:3E:FD:E1 oznacza, że karta została wyprodukowana przez Elitegroup Computer System Co. (ECS) i producent nadał jej numer 3E:FD:E1. Czasami można się spotkać z określeniem, że adres MAC jest 6-bajtowy. Ponieważ 1 bajt to 8 bitów, więc 6 bajtów odpowiada 48 bitom. Pierwsze 3 bajty (vendor code) oznaczają producenta, pozostałe 3 bajty oznaczają kolejny (unikatowy) egzemplarz karty. Nowsze karty ethernetowe pozwalają na zmianę nadanego im adresu MAC.